محفل دلسوختگان-غزلی از امام

 عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نیست     
      کــــــیست کایـــن آتش افــروخته در جانش نیست؟

جـــــز تو در محفل دلسوختگان، ذکــرى نیست      
    ایـــــــن حدیثـــى‏است که آغازش و پایانش نیست

راز دل را نتــــــــوان پیش کسى بـــــــاز نمــود      
     جــــــز بــرِ دوست، که خود حاضر و پنهانش نیست

بـــــا کــــــــــه گویم که بجز دوست نبیند هرگز      
     آنکــــــه اندیشــــــه و دیــــــدار به فرمانش نیست

گــــــــوشه چشــــم‏گشـا، بر منِ مسکین بنگر      
   نـــــاز کن نـــــــــــاز، که این بادیه سامانش نیست

ســــر خُمـــــ بـــــاز کن و ساغـــــر لبـــریزم ده       
    که بجـــــــز تــــــــــــو، سر پیمانه و پیمانش نیست

نتــــــوان بست زبـــــــانش ز پــــــــریشان‏گویى       
     آنکـــــــــــــــه در سینه بجز قلب پریشانش نیست

پــــــاره کــــــــن دفتر و بشکن قلم و دم دربند          
    کـــه کسى نیست که سرگشته و حیرانش نیست