ویژگی اخلاقی امام خمینی

                                                         

                                              

 ویژگی اخلاقی امام خمینی

امام خمینی در حساب و کتاب خیلی دقیق بود و نمی‌گذاشت حتی یک ریال بیهوده یا بدون دلیل خرج بشود. در روزهای اول اقامت ایشان در شهر نجف، یک نفر استخدام شده بود که در خانه‌ی امام، به مهمان‌ها و مردمی که برای دیدار امام می‌آمدند، چای بدهد. مرحوم شهید حاج آقا مصطفی، پسر بزرگِ امام، که مدیر و مسئول کارهای خانه بود، دید که این مردِ آبدارچی، لباس‌های درست و مناسبی ندارد و پیراهنی کثیف و پاره پوره پوشیده است. به یکی از خدمتکارها دستور داد تا پیراهنی برای خادم جدید تهیه کند. آن خدمتکار هم رفت و پیراهن سفید بلندی را- که عرب‌ها به «دَشداشه» می‌گویند- خرید و آورد. قیمت آن پیراهن، یک دینار و خُرده‌ای بود، که به پول ایران می‌شد بیست و پنج تومان. آقای «قَرهی»، که حسابدار خانه‌ی امام بود و وظیفه داشت که همه‌ی خرج‌های خانه را توی دفتری بنویسد، پول پیراهن را پرداخت و آن را توی دفترِ حساب نوشت. امام، هرچند روز یک بار، این دفتر را از حسابدار می‌گرفت و نگاه می‌کرد. چند روز بعد که، قرهی، دفتر حساب و کتاب را پیش امام برد، ایشان تا چشمش به نام و رقم خرید پیراهن افتاد، چهره‌اش درهم رفت و با نگرانی به او گفت: «آقای قرهی! شما چرا احتیاط نمی‌کنی؟!» حسابدار، جا خورد و با ترس و لرز گفت: «مگر من چه کار کرده‌ام آقا؟» امام به دفتر اشاره کرد و گفت: «چرا موضوع این پیراهن را پیش از خرید به من نگفتی؟» حسابدار جواب داد: «آخر آقا مصطفی گفتند که برای آن بنده‌ی خدا پیراهنی بخرید!» امام گفت: «نه، من خودم باید بگویم! بعد از این اگر چیزی خواستید، به خودم بگویید!» حسابدار گفت: «چشم!»