شعر از دیدگاه مقام معظم رهبری

من از اینکه احساس مى‏کنم که بحمد لله در جامعه‏ى ما شعر این چنین با مفاهیم زنده‏ى این جامعه آمیخته شده،و از یکنواختى و تکرار بیرون آمده،به عنوان یک دوستدار ادبیات و شعر احساس خوشحالى مى‏کنم...البته استثناء همیشه بوده و هست...اما قبلا جریان شعر کلا تکرارى بود و شعر در خدمت آرمانهاى عالى و بلند انسان و در اختیار مسائل اساسى زندگى انسانها،نبود. ⁽¹⁾

موسیقى-غنا از دیدگاه رهبر معظم انقلاب

...اما در مورد موسیقى،باید اعتراف کنم هنوز در این مساله ما آن پاسخ روشن و کامل را نداریم،لا اقل من ندارم.در گذشته،[و الآن نیز بر آن عقیده هستم].روى این جمله تکیه مى‏کردیم که آهنگ مخصوص مجالس لهو،گناه و حرام است...آن وقتها ما فکر مى‏کردیم آهنگ‏هاى ترانه‏اى،مخصوص مجالس لهو است...اما دستگاهها،فرض کنیم دستگاه شور یا ابو عطا یا همایون و امثال آن چطور؟همه‏ى کسانى که حنجره‏ى آنها یک نوایى را بیرون داده،با یکى از همین دستگاههاى دوازده‏گانه بوده است.پس این حرام نیست و اصلا موسیقى همین آهنگها و ریتم‏هاى مخصوص است...اینها حرام نیست مگر آن که باز در لابلاى آن یک چیزى بگنجانند که آن حرام باشد. ⁽²⁶⁾ و ⁽²⁷⁾

سربازان گمنام امام زمان خدا قوت

امنیت کنونی جمهوری اسلامی ایران را مدیون سربازانی هستیم که با نام سربازان گم نام امام زمان(عج) زیر سایه پرچم سه رنگ کشور ایران در برابر توطئه ها و حملات شبانه روزی دشمنان نظام و انقلاب مراقب کشور و خاک مقدس آن هستند.

 

 

 

یکی از ضروری ترین نیازهای یک زندگی مطلوب و آرمانی نیاز به امنیت می باشد. امنیتی که جنبه های مختلفی دارد.امنیت فردی، امنیت خانواده،امنیت اجتماعی،امنیت ملی و …چند سالی هست که به حول قوه الهی در کشور ایران روز پانزدهم شعبان المعظم را که مصادف است با سالروز ولادت قطب عالم امکان حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه به نام روز سربازان گمنام امام زمان (عج) نامگذاری شده است و همه ساله ملت شریف و شهید پرور ایران این روز را به سربازانی تبریک می گویند که نه نامی از آنها در هیچ جایی برده می شود و نه نشانی..!

سربازان گمنام امام زمان خدا قوت

 سربازان گمنام

فقط و فقط هرازگاهی خبردار می شویم که فلان تروریست دستگیر یا فلان محموله تسلیحاتی و یا عامل انتحاری توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) دستگیر و شناسایی شدند!

با این تفاسیر امروزه می توانیم برقراری امنیت را یکی از اساسی‌ترین وظایف حکومت‌ها بدانیم و مطمئنا امنیت کنونی جمهوری اسلامی ایران را مدیون سربازانی هستیم که با نام سربازان گم نام امام زمان(عج) زیر سایه پرچم سه رنگ کشور ایران در برابر توطئه ها و حملات شبانه روزی دشمنان نظام و انقلاب مراقب کشور و خاک مقدس آن هستند.

در این باره(امنیت) احادیث فراوانی هم از معصومین علیهم السلام بیان شده که به حدیثی از حضرت امام صادق علیه ‏السلام اشاره می کنم ، حضرت می فرمایند:

 پنج چیز است که هر کس یکى از آنها را نداشته باشد، همواره در زندگى‏اش کمبود دارد و کم خرد و دل نگران است:اول، تندرستى، دوم امنیت، سوم روزى فراوان، چهارم همراهِ همرأى. راوى پرسید: همراهِ همرأى کیست؟ امام فرمودند: همسر و فرزند و همنشین خوب و پنجم که در برگیرنده همه اینهاست، رفاه و آسایش است.

خصال ص ۲۸۴ ، ح۳۴

 

 

سبک زندگی غربی ما ایرانی ها ...!!

احتمالا شما هم از این دست آدم ها زیاد دیده اید ؛ همان هائی را می گویم که دوست دارند همیشه خودشان را شبیه کس دیگری کرده و تیپ و ظاهرشان را مانند او درست کنند چون به قول خودشان های کلاس است ...!!! اما حالا طرف مقابل که خود را شبیه او می کنیم آیا این همه ویژگی خوب دارد یا به قول معروف ارزش آن را دارد که خود را شبیه او نمائیم یا با این کار فقط بی خود و بی جهت او را سرزبان ها انداخته و خود را کوچک و خوار می کنیم !!؟؟ این حکایتِ این روزهای ما ایرانی هاست ... حتما شما هم از این دست آدم ها دیده اید که تا حرفی از تمدن پیش می آید عالم و آدم را کر می کنند که ما تمدن شش هزار ساله داریم یا گردنبند «فَروهر» به گردن آویزان می کنند اما وقتی پای عمل وسط می آید تو گویی که این همان آدم چند دقیقه قبل نیست چون نه ظاهرش ، نه سبک رفتارش و نه خیلی از چیزهای دیگرش ذره ای بوی این حرف ها را نمی دهد !! در عمل رفتار غربی هایی ( آمریکا ) که تمدنشان شاید کمتر از 700 سال باشد را تقلید می کنند !

به چه کسی باید امام گفت ؟ آیا به هر کسی می توان امام گفت ؟

امام به معنای پیشوا، پیشرو، الگو و راهنما است و به رهبران دینی که دارای نقش برجسته علمی ، اجتماعی ، سیاسی باشند نظیر امام غزالی امام موسی صدر ، امام خمینی . با توجه به ویژگی های برجسته و ممتاز آیت الله خامنه ای در هدایت و رهبری ، و بار معنایی مهمی که واژه امام در ادبیات دینی و افکار عمومی جهان دارد ، قطعاً کاربرد لفظ امام برای ایشان نه تنها شایسته بلکه بایسته می باشد و تاثیرات بیشتری در پذیرش جایگاه و تبعیت و اطاعت از دیدگاهها و فرامین ایشان به عنوان نائب معصوم (ع) ، ولی فقیه زمان و یکی از بزرگترین شخصیت های دینی و سیاسی جهان اسلام خواهد داشت . واژه امام در لغت بمعنای پیشوا و رهبراست؛ چه پیشوای کفر و چه پیشوای ایمان. افزون بر کاربرد امام در امام جماعت و امام جمعه،در قرآن کریم هم برای پیامبران الهی نظیر حضرت ابراهیم و پیشوایان صالح(وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاء الزَّکَاةِ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ.) و هم برای پیشوایان کفر(فقاتلوا ائمه الکفر) به کار رفته است. در بین مسلمانان گاهی به رهبران دینی - که دارای نقش برجسته‏ای بودند - نیز اطلاق شده است مثلا در جوامع سنی "امام غزالی" یا در جوامع شیعه "امام موسی صدر" و" امام خمینی" به کار می رود. ولایت فقیه تداوم ولایت رسول الله(ص) و معصومین (ع) است ولی فقیه از طرف آن بزرگواران به رهبری جامعه اسلامی برگزیده شده و مورد پذیرش امت اسلامی است لذا هم از نظر لغوی و هم دینی، ولی فقیه امام و رهبر جامعه اسلامی در عصر غیبت است. بنا بر این آیت الله خامنه ای امام است، به همان دلایلی که امام خمینی (ره) امام بود. و با توجه به ویژگی های برجسته و ممتاز آیت الله خامنه ای در هدایت و رهبری ، و بار معنایی مهمی که واژه امام در ادبیات دینی و افکار عمومی جهان دارد ، قطعاً کاربرد لفظ امام برای ایشان نه تنها شایسته بلکه بایسته می باشد و تاثیرات بیشتری در پذیرش جایگاه و تبعیت و اطاعت از دیدگاهها و فرامین ایشان به عنوان نائب معصوم (ع) ، ولی فقیه زمان و یکی از بزرگترین شخصیت های دینی و سیاسی جهان اسلام خواهد داشت .

آموزش منطق مذاکره با ۱+۵ _آیت الله جوادی آملی

سخنان آیت الله جوادی آملی درباره یوم الله 22 بهمن و ارتباط با آمریکا در تاریخ 20 بهمن 1392:

همه ما موظف به شرکت در راهپیمایی 22 بهمن هستیم. 22 بهمن و حضور در راهپیمایی آن یک امر عادی نیست بلکه از فرائض است. انقلاب یک سلسله مسائلی دارد که به منزله نافله است و یک سلسله مسائل که فریضه است.

5+1 ، 2+ ، 3+ ، دستشان تا مرفق در خون بشر است.

چند مطلب است که عزیزان ما ( مسئولین ) باید در میز مذاکره به آنها بگویند ، تنها بحث انرژی هسته ای نیست ، در کنار میز مذاکره باید به آنها گفت که چه کارهایی را انجام داده اند ، باید پرونده سیاه شان در خاور میانه و خاور دور را به آنها گفت. نه تنها به ما بد کردید بلکه به خودتان هم بد کردید.

چرا می گویید به ایران اعتماد ندارید!؟

چگونه کودکان را با مسائل دینی آشنا کنیم؟

چه بسا برخی والدین معتقد باشند؛ هنگامی که بچّه‌ها به سن تکلیف می‌رسند، لازم است آن‌ها را به نماز خواندن و دیگر مسائل دینی وادار کرد، که در اینصورت والدین قبل از بلوغ آن‌ها، از عبادت، انس و عادت بچهّ‌ها به مسائل دینی غافل می‌شوند و تازه زمانی که فرزندشان به سن تکلیف می‌رسد، او را مجبور به رعایت کردن مسائل دینی و خواندن نماز می‌کنند، که متأسفانه در این راه ناموفق هستند و مدام برای خودشان این سوال، مطرح می‌شود که مگر چه چیزی برای این فرزند ۱۶یا ۱۷ ساله‌ام، کم گذاشتم که اهل نماز و مسائل دینی نیست؟!

نزدیکی به ساحل بندگی

به عنوان مثال؛ فرض کنید که شما در کنار ساحل دریا، درون قایقی نشسته‌اید و مشغول استراحت هستید و طنابی هم قایق شما را به ساحل وصل کرده است، اگر غفلت کنید و خود را دور از ساحل ببینید، اگر آن طناب هنوز به قایق شما وصل باشد، راحت‌تر می‌توانید به ساحل برگردید، امّا اگر پاره یا باز شده باشد، آیا به راحتی می‌توانید به ساحل برگردید، درصورتی که هیچ گونه پارو یا وسیله کمکی برای رسیدن به ساحل نداشته باشید؟

آن‌هایی که به ساحل بندگی نزدیک‌ترند، هنگامی‌که به آن‌ها اعلام شود؛ که بالغ شدید و باید از قایق کودکی خود پیاده شوید و به ساحل بندگی وارد شوید. آن‌هایی که طناب ارتباطشان با خدا پاره نشده باشد و در دریای خودشان گیر نکرده باشند، به راحتی وارد ساحل بندگی می‌شوند و به راحتی اهل نماز و اهل بندگی می‌شوند.

امّا آن‌هایی که خود و والدینشان در غفلت به سر می‌بردند و از خدا فاصله گرفتند و در وسط دریای خوش‌گذارانی‌های خودشان غوطه‌ور شدند و برای رسیدن به ساحل حاضر به سختی کشیدن نیستند، سعی خواهند کرد که اصلا از رفتن به ساحل خودداری کنند.

بنابراین لازم است که فرزندان را تا زمان بلوغ، کنار ساحل بندگی با خود همراه کنیم تا مبادا زمانی که به سن تکلیف می‌رسند برایشان سخت باشد که به ساحل بندگی بیایند و در خشکی به راه ادامه دهند.

آسیب‌ شناسی عبادات

افراد  باید ضمن بهره‌مندی از سلامت روانی از ارتباط با خداوند، از آفاتی که ممکن است در اثر کج‌فهمی یا انحراف برایشان پیش بیاید، اجتناب کنند. گاه عبادات که اثرات بسیاری برای بهداشت روانی افراد دارند، در اثر برداشت‌های غلط به عاملی برای اختلال در بهداشت روانی تبدیل می‌شوند. به همین دلیل لازم است برای پیشگیری از آن، به آسیب‌شناسی عبادات نیز پرداخته شود که مواردی از این آسیب‌ها را بررسی می‌کنیم:

وسواس

این بیماری روانی گاهی در بین برخی از متدینان به شکل‌های مختلف دیده می‌شود. وسواس در غسل، وضو، شستن لباس، تکرار اذکار و افعال نماز یا افعال حج از جمله این نوع وسواس‌های عملی است. این نوع اعمال، فرد را از دقت و تمرکز بر حقیقت اعمال عبادی بازمی‌دارد و از فواید آنها محروم می‌کند. چنین فردی نه تنها بهره‌ای از فواید این اعمال نمی‌برد، بلکه در اثر توجه بیش از حد به شکل و صورت آنها، ممکن است گرفتار بیماری روانی شود.

برای پیشگیری و رفع وسواس در عبادات، اگر به حد اعتدال روانی برسد، باید آن را درمان کرد. البته در این شرایط تشریفات درعبادات، یکی از زمینه‌های بروز این اختلال است. در موارد جزئی که حالات وسواسی به حد اختلال روانی نرسیده، ممکن است، ناآگاهی افراد از مسائل شرعی، یا تأکید بیش از حد بر قالب و شکل عبادات، عامل بروز این مشکل شده باشد. برای پیشگیری از این حالات، مناسب است بر معانی و اسرار عبادات بیشتر تأکید شود و از تمرکز وسواس‌آمیز بر آیین‌ها و احکام عبادات خودداری گردد.

مردم‌گریزی و انزوا

آسیب دیگری که ممکن است برای فرد عبادت‌کننده پیش آید، دور شدن از مردم وعبادات است. چنین کسی گمان می‌کند با منزوی شدن و دوری از مردم بهتر می‌تواند به عبادت و برقراری رابطه با خداوند بپردازد. تعالیم دین این عمل را رهبانیت نامیده و آن را محکوم کرده است. این عمل در مسیحیت وجود داشته، اما پیشوایان اسلام آن را روا ندانسته‌اند.

انسان موجودی اجتماعی است، و تکامل معنوی ومادی او نیز در زندگی جمعی مقدور است. زهد اسلامی که به معنی سادگی زندگی و حذف تجملات و اسیر نشدن در چنگال مال و مقام است، هیچ ارتباطی به رهبانیت ندارد، زیررا رهبانیت به معنای جدایی و بیگانگی از اجتماع است، ولی زهد به معنی آزادگی و وارستگی به خاطر اجتماعی‌تر زیستن است.

عجب، تکبر و پرخاشگری

گاه عبادت‌کننده، با انجام برخی عبادت‌ها خود را از دیگران بالاتر می‌پندارد و دچار عجب یا تکبر می‌شود. این نابهنجاری‌های اخلاقی در برخی مواقع، پرخاشگری و بداخلاقی با خانواده، بستگان، و افراد دیگر را به دنبال دارد. این امر نشان می‌دهد که عبادت این فرد، کم‌محتوا و کم‌اثر بوده است. عبادت واقعی باید در عبادت‌کننده احساس تقصیر و کوتاهی در وظایف خود نسبت به خداوند ایجاد کند. چنین فردی باید توجه داشته باشد که پیشوایان دینی به رغم عبات‌های زیاد، که با عبادت افراد عادی قابل قیاس نیست، به هیچ‌وجه خود را درمقابل خدا طلبکار نمی‌دانستند و اعتقاد داشتند که حق عبادت او رابه جا نیاورده‌اند. امام کاظم علیه السلام به یکی از فرزندانش فرمود: «در اطاعت فرمان‌های خداوند کوشش کنید، اما خود را از حالت احساس کوتاهی در عبادت و اطاعت او بیرون نبرید؛ زیرا کسی نمی‌تواند حق عبادت را به جا آورد».[۱]

کیفیت، فدای کمیّت

برخی افراد در اعمال عبادی کیفیت را فدای کمیّت می‌کنند و این آفت دیگری برای عبادت است. توجه به کمیت باعث می‌شود عبادتی که کارکرد اصلیش، یاد و ذکر خدا و ارتباط قلبی با اوست، به لقلقه زبانی یا انجام اعمالی بی‌خاصیت تبدیل شود.

سربار دیگران شدن

آسیب دیگر برای برخی متدینان، آن است که به بهانه نماز مستحب یا حج غیرواجب یا ذکر و تلاوت قرآن، در محیط خانواده یا جامعه از انجام دادن وظایف اخلاقی و اجتماعی خود شانه خالی کنند. یکی از کارکردهای تقسیم‌بندی رفتارهای دینی به رفتارهای عبادی و اخلاقی در همین مسئله نهفته است. آموزه‌های دین هنگام اشاره به رفتارهای مؤمنان، هم ارتباط آنان با خدا را مورد توجه قرار می‌دهد و هم رابطه محبت‌آمیز و اخلاقی آنان با مردم را یاد‌آور می‌شود.

این موارد علاوه بر اینکه مشکلاتی برای خود فرد به وجود می‌آورد، عبادت را، که نقش بسیار مهم در بهداشت روانی فرد و جامعه دارد، در نظر دیگران زشت و ناموجه جلوه می‌دهد.

 

[۱] ... علیک بالجد و لا تخرجن نفسک عن التقصیر فی عباده الله و طاعته فإن الله تعالی لا یعبد حق عبادته... (مجلسی، بحار الانوار، ج ۶۶، ص ۳۹۵).