این جا مشهد است
طنین انداز شده صدای اذان در صحن و سرایت ...
السلام و علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع) ، السلام علیک یا امام رئوف ،ایها الشمس الشموس
،ایها المدفون بارض الطوس
مشهد است اینجا؛
مشهد الرضا،
و من و تو زائر حرم رضوی ...
من یکی هستم از هزاران
نه ! که از میلیون ها
میلیون ها نفری که هر سال پر می کشند به شوق دیدار شهید و شاهدو معشوق این دیار
که رضایش می خوانند و مأمنش در قلب مشهد است
نه که او در قلب مشهد جای گرفته باشد
مشهد به دور او حلقه زده ؛
پس هر کجای مشهد که باشی
تا حرم فاصله ای نداری
من از باب الرضا وارد می شوم
تو از باب الجواد
ما از ورودی شیخ طوسی میشتابیم
شما از ورودی شیخ حر عاملی
و آنها می آیند از ورودی طبرسی
فرقی ندارد از کدام طرف می آیی
و از کدام دروازه وارد می شوی
از همه طرف گستره حرم روبروی توست
چه اشتیاقی دارد زائر برای پیوستن به تو
دلش پر می کشد اما ، پایش نمی رود!
نگاه می اندازد به آن همه عظمت و می گوید:
خداوندا ... به من اجازه می دهی پا پیش بگذارم؟
یا رسول الله به من اجازه می دهی؟
اجازه می دهند ملائک؟
و قلبش مطمئن است از جواب پیش آمدن به سمت رضا
یا سریع الرضا
به حق رضا
رضا مرا پذیرا باشد
«ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِینَ»
